Şimdi görüyorum bu sözü hatırlayan bile kalmamış.Gayet normal geldi bana bu. Lafız söylenirken ki durumda devlet baba olarak görülürdü. İnsanlarlar ellerinden geleni yaparlar çaresiz kaldıklarında devlet baba bize yardım etsin derlerdi. çaresizlikti devletten yardım istemenin limiti. Hatta bir reklam vardı şimdi buldum paylaşayım hemen.
Çok güzel açıklamış bu reklam demek istediğimi. Bu fakr u zaruret içersinde bile yardıma gerek görmüyorlar yük olmak istemiyorlar devlete. Devletin amacı halkını feraha ve refaha çıkarmakken kendilerinin durumunu iyi görüp olmayanlara yardım etsin diye devlete yük olmak istemiyorlar.
Birde Bu yakadan bakalım
Nasıl Bu hale geldik. Dış Mihrakların oyunu mu? Devletin beceriksizliği mi? uzaylılar mı?
Konu gelişir hemen lise talebesi modunda popüler arkadaşlar popülist popülist "eğitim şart" a gelir. Ancak Güçlü bir devlet için güçlü bir millet güçlü bir ekonomi gerekir.
Hiç kimse parasını almadan bir şey yapmak istemez. Çok doğaldır katlandığınız zahmetin karşılığını görmek istersiniz. Sosyal Devlet tabirinde halk pek çok şey için para ödemez.Ücretsiz muayene olur.İşsiz kalırsa aç kalmayıp sefil olmasın diye bir ödenek verir. Ev kirasının bir kısmını karşılar hatta ücretsiz barınma sağlar.Giyecek yiyecek eğitim sağlar. Ancak Bu hizmetler alınırken hiç bir karşılık değer oluşmaz.
Şöyle ki doktor sizi muayene eder sizden ücretini almaz ama bu ücreti devlet karşılar, Ev sahibi sizden bir ücret taleb etmez karşılığını devlet öder. Öğretmen , profesör size eğitim verir sizden bir ücret talep etmez ki zaten onunda ödeneğini devlet çıkarır.
İşte bunları yapabilmek için güçlü bir ekonomi gerekir. Her şeyin başı ekonomidir. Üretmektir.
Şuan dağılmış olan ekonominin ve dışa bağımlılığın sonu ancak tasarrufla gelebilir gibi. Harcama ne kadar yatırımı teşvik ediyorsa tasarrufta bir o kadar sermaye deposudur. Üretim Her şeyin başında teşvik edilmesi gerekendir.Amma velakin yerli hammadde ile yapılan üretim bittabii.. Sen gider hammadesini yurt dışından aldığın ürünü üretirsen yine bağımlı kalırsın ki bu da pek bir atılım sayılmaz.
Devlet işleri ilişkileri birazda mahalle ortamı gibidir be güzelim bence... Ne kadar cabbar cevval atakan görünürsen o kadar arkadaşın olur. Eriklere meyvalara onlarla dalarsın hep. Büyükler seni sevmez mahallenin piçi olursun ama en fazla azar işitirsin.. Efendi çocuk olursan da hep dayak yersin. eve gelir anlatırsın en fazla sokakta anneler birbirine bağırır sonra onlar çocuk der olay kapanır ki o çocuk evde dayak yese bile hıncını bu sefer seni kıstırdığı yerde alır..Sen kendi kolluk kuvvetini madara ediyorsan ele güne rezil edip bezdiriyorsan gün gelir kendini koruyacak gücü bulamazsın.
Hak verilmez elbet alınır ancak her bas bas bağırana bu senin bu senin hakkın diye dağıtırsan bu sefer de mülayim olanlardan tepki alırsın unutmamak lazımdır ki mülayim atın çiftesi de pek olur.
Bu dediklerim demokrasilerde geçerli olur. Yemişim demokrasini..nietzsche nin dediği gibi: "cahil bir toplum, özgür bırakılıp kendine seçim hakkı verilse dahi, hiçbir za...man özgür bir seçim yapamaz. sadece seçim yaptığını zanneder. cahil toplumla seçim yapmak, okuma yazma bilmeyen adama hangi kitabı okuyacağını sormak kadar ahmaklıktır! böyle bir seçimle iktidara gelenler, düzenledikleri tiyatro ile halkın egemenliğini çalan zalim ve madrabaz hainlerdir!"
iş yine eğitime gelir ki o da parasız olursa ancak tarafsız olur. Yoksa hocanın biri çıkar okul kurar bazı meymenetsizler belli bölümlere girmek için gereken soruların cevaplarını uçurur. hakkını yerler başkasına da yedirirler.
ha böyle orospu çocukları yok mu ? çok... hem de devlete nüfüz etmişler..
Artık Herkes kendi kendini kurtarma peşinde. Herkesin bahtı güzel olsun temennileri ile doğuyor. Bu sebepten kimse doğan çocuklara vatana millete hayırlı olsun demiyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder